Πριν από περίπου 8 μήνες σε κάποιο ηλεκτρονικό μέσο διάβασα για την αναζήτηση εθελοντών για τους Special Olympics Athens 2011.. Χωρίς να γνωρίζω περί τίνος πρόκειται ένιωσα την ανάγκη να προσφέρω όσο και όπως μπορούσα.. Στην αρχή, όπως ο περισσότερος κόσμος, συγχεόταν στο μυαλό μου η έννοια των Παραολυμπιακών Αγώνων με τα Special Olympics.. Δήλωσα λοιπόν συμμετοχή και παρακολουθώντας κάποιες εκπαιδεύσεις συνειδητοποίησα την μεγάλη διαφορά των Special Olympics με τους Παραολυμπιακούς αγώνες..Έφτασε ο καιρός και οι αγώνες άρχισαν... Όσες φορές βρέθηκα σε γήπεδα εξεπλάγην με την απόδοση των αθλητών.. Εκεί κατάλαβα ότι η διαφορές μεταξύ Special Olympics και Παραολυμπιακών Αγώνων έγκειται μόνο στην κατηγοριοποιήση των αθλητών που συμμετέχουν σε αυτούς τους αγώνες, αφού στους πρώτους συμμετέχουν αθλητές με νοητικά προβλήματα και στους δεύτερους με κινητικά..
Η μόνη διαφορά ήταν αυτή, κατά τα λοιπά το ΠΑΘΟΣ, η ΌΡΕΞΗ και κυρίως η ΧΑΡΑ της συμμετοχής σε ένα παγκόσμιο αθλητικό γεγονός ήταν αυτή που σε έκανε να μένεις έκπληκτος και μικρός μπροστά στο θάρρος και την ένταση με την οποία ζούσαν την κάθε στιγμή.. Κυρίως όμως η στιγμή του τερματισμού ή της λήξης ενός αγώνα ενώ έβρισκε έναν νικητή νόμιζες ότι όλοι βγήκαν στην πρώτη θέση και πανηγύριζαν εξίσου με τον πρώτο..
Αυτό ήταν το ένα κομμάτι της εμπειρίας που αποκόμισα από την συμμετοχή μου.. Το δεύτερο κομμάτι έχει να κάνει με τον εθελοντισμό.. Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα ως εθελοντής σε ένα τέτοιο γεγονός και ομολογώ πως αν μου ξανα δοθεί η ευκαιρία θα το ξανακάνω.. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να παρατηρείς τον ενθουσιασμό τόσων ανθρώπων να προσφέρουν αφιλοκερδώς σε μία ομολογουμένως δύσκολη εποχή.. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν ήταν και τελείως αφιλοκερδής η προσφορά όλων μας, αφού οι εμπειρίες και όλα όσα μάθαμε αλλά και ζήσαμε ήταν μεγαλύτερη αμοιβή από καθετί..
Χωρίς να παραλείψω το γεγονός της γνωριμίας μου με ανθρώπους που πραγματικά αξίζει να λέγονται ΆΝΘΡΩΠΟΙ και που δεν μεμψιμοιρούν αλλά προσπαθούν να βρουν τρόπους να ξεφύγουν, να περάσουν καλά δίνοντας χαρά στους ίδιους και στους γύρω τους.. Και όλα αυτά σε μία πολύ περίεργη εποχή για όλους είτε από οικονομικής είτε κυρίως από κοινωνικής άποψης..
Έτσι κλείνοντας να ευχαριστήσω όσους γνώρισα και ανταλλάξαμε ένα χαμόγελο μια χειραψία μια κουβέντα αλλά και μοιραστήκαμε τις εμπειρίες μας με ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ αθλητές με ΑΛΗΘΙΝΕΣ αντοχές και την χαρά της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ..
photo by SpOroS
