Αρχικά χρόνια καλά στους εορτάζοντες και εορτάζουσες..
Δεν το συζητώ ότι οι μόνοι που χαίρονται για την φάση (αφασία) που είμαστε ως χώρα είναι οι δημοσιογράφοι και οι λοιποί παρατρεχάμενοι..
Προσωπικά, πέρα από τα προβλήματα ή όχι που ο καθένας κουβαλά, θεωρώ ότι κάθε πτυχή πλέον της καθημερινότητας μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με όλα αυτά.. Είτε είσαι στο δρόμο, στη δουλειά, στη σχολή σου το βλέμμα που έχεις απέναντι σου είναι αβέβαιο.. Αβέβαιο για το αύριο για το μεθαύριο, για το μέλλον..
Θες να ερμηνεύσεις τα παραπάνω ως απαισιοδοξία, ως απελπισία δεν με ενδιαφέρει καθόλου.. Όσο νιώθω αβέβαιο το μέλλον μου, το μέλλον σου έχω το δικαίωμα να είμαι σε αυτή την δυσάρεστη ψυχολογική κατάσταση..
Και όλο αυτό όχι γιατί αύριο δεν θα έχω να φάω ή δεν θα έχω δουλειά ή ότι δεν θα εχω που να κοιμηθώ (ακόμα τουλάχιστον).. Ευτυχώς για κάποια από αυτα έχουν μεριμνήσει αυτοί που με έφεραν στη ζωή αυτή (όχι πως με κάνει χαρούμενο που δεν έχει περάσει στα χέρια μου το αύριο), αλλά ρε φίλε η κοροϊδία που νιώθω ότι είναι πλέον έκδηλη προς το πρόσωπό μου, το δικό σου, είναι αυτή που με ενοχλεί περισσότερο από όλα.. Ένας λόγος παραπάνω είναι ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είμαι και εγώ μέρος του γραναζιού που έχουν δημιουργήσει.. Είτε γιατί εχω ψηφίσει είτε γιατί δεν έχω εναντιωθεί είτε γιατί νιώθω ότι όσο έχω την ησυχία μου και την βολή μου πρέπει να νιώθω και να δείχνω καλα..
Τα τελευταία λόγια είναι αυτά που έχουν σκόπιμα δημιουργηθεί χωρίς να μπορώ να κρίνω αν είναι δίκα μου πραγματικά.. Έτσι με έμαθαν, να έχω τύψεις ότι φταίω και εγώ για το χαλί αυτό, ότι φταίω και εγώ που ακόμα μένω στο σπίτι των γονιών μου, ότι φταίω εγώ που δεν μπορώ να βρω δουλειά σε αυτό που σπουδάζω, ότι φταίω εγώ που δεν μπορώ να έχω όνειρα για οικογένεια με παιδιά..
Ξέρεις κάτι;; Εγώ φταίω ρε μαλάκα πολιτικέ, τραπεζίτη, κερδοσκόπε, συνδικαλιστή, που 26 χρόνια τώρα που με μαθαίνεις πως να αντιδρώ ανάλογα με το εκάστοτε δήθεν συμφέρον μου, το οποίο είναι δικό σου συμφέρον, εγώ φταίω ρε άθλιε που δεν σε φτύνω και να παω παρακάτω.. Παρακάτω με ανθρώπους που νιώθουν το ίδιο με μένα, με ανθρώπους που δεν θα με δουλεύουν κατάμουτρα ότι δήθεν συμφωνούν είτε ότι δήθεν διαφωνούν με μένα αλλά νοιάζονται για το καλό μου, κατά τα αλλά..
Εμείς φταίμε ρε ξεφτίλα που ενώ κάνεις ότι κάνεις αύριο θα κατεβούμε με τα χρωματιστά σημαιάκια και μπλουζάκια και θα σε αποθεώνουμε γιατί μας τάζεις βολή, μας υπόσχεσαι ευημερία και ό,τι άλλο θα μας κάνει να νιώσουμε όμορφα.. Εμείς φταίμε ρε προδότη, ξεφτίλα, μαλάκα και σίγουρα όχι εσυ αφού εσύ εκτελείς πολύ καλά τις αρμοδιότητες που σου έχουν αναθέσει..
Εγώ φταίω το κέρατο μου που αύριο θα ξυπνήσω και θα κάνω μια από τα ίδια, αδιαμαρτύρητα και με χαμόγελο..
Ώρα να μου πεις τώρα, αφού πήρα την ευθύνη πάνω μου, εσύ εδώ που έχουμε φτάσει τι θα κάνεις;; Πως θα μου ανταποδώσεις το γεγονός ότι σε ξαλάφρωσα από το βάρος της ευθύνης για την κατάντια αυτή;; Θα μου δημιουργήσεις μέλλον ή θα μου το πουλήσεις με το αζημίωτο;; Θα με καθησυχάσεις με ή χωρίς αντίκρισμα; Τι θα κάνεις, πες μου και εγώ σου υπόσχομαι ότι δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος.. Από εδώ και πέρα θα σε φτύνω, θα αντιδρώ και θα είμαι κριτικός απέναντί σου, ΜΑΛΑΚΑ...
