Πριν από περίπου καμιά δεκαετία (όντας λιγότερο πιτσιρικάς από τώρα), ήμουν από τους πιστούς ακροατές του ραδιοφωνικού σταθμού Atlantis Fm, σε άλλη συχνότητα από την σημερινή.. Τα πράγματα τότε στο ραδιόφωνο ήταν πιο όμορφα (έτσι ήταν δεν θέλω αντιρρήσεις).. Δεν υπήρχαν οι playlist (=λίστες αναπαραγωγής, μην ξεχνάμε και τα ελληνικά), οι παραγωγοί των ραδιοφωνικών εκπομπών ήταν πιο ελεύθεροι στο πως εκφράζονταν και διάφορα άλλα.. Βέβαια υπήρχαν και τα σπαστικά όπως όταν ήθελες να ακούσεις ένα τραγούδι για το ζητήσεις έπρεπε να κάνεις ειδικό αίτημα στον ΟΤΕ για να πετύχεις γραμμή (και καταλαβαίνεις βέβαια ότι ο ΟΤΕ τότε Ελληνικός και δημόσιος, τι συνεπαγόταν αυτό)..
Τελοσπάντων, τα χρόνια πέρασαν ο Atlantis έκλεισε, λόγω τότε του Ελ. Βενιζέλος, όπως και άλλοι σταθμοί (αυτό μάλλον είχε να κάνει με τον περιορισμό των κεραιών στον Υμηττό, λεπτομέρειες).. Όμως αυτό που τότε μου είχε κάνει εντύπωση και το συγκρίνω με το σήμερα, ήταν οι αντιδράσεις, αυθόρμητες και μη, του κόσμου, των παραγωγών και των καλλιτεχνών (βλ. Παπακωνσταντίνου Β.), με συναυλίες (στην Σφεντόνα αν θυμάμαι καλά, όπου είχαν κλείσει οι γύρω δρόμοι από τον κόσμο) εναντίον του κλεισίματος του σταθμού και άλλων ενεργειών, με πάθος και ένταση..
Σήμερα, λοιπόν, με αφορμή το κλείσιμο ενός άλλου αγαπημένου σταθμού, Freedom Fm, ξύπνησαν οι μνήμες του παρελθόντος, που ανέφερα, αλλά μοιραία συγκρίνω και παρατηρώ την στροφή ή καλύτερα την εξέλιξη, των αντιδράσεων του κόσμου που σήμερα εκφράζονται μέσω του Facebook, Youtube και συνολικά μέσω του διαδικτύου (μια και τότε δεν ήταν και το πιο διαδεδομένο μέσο ή καλύτερα δεν υπήρχε στην καθημερινότητά μας.. είπαμε δημόσιος ΟΤΕ)..
Αυτό που παρατηρώ λοιπόν είναι ότι αν και τότε η αιτία κλεισίματος λεγόταν κεραίες στον Υμηττό, σήμερα ελάχιστο κέρδος, το αποτέλεσμα μένει το ίδιο οι αντιδράσεις έχουν πάθος αλλά εκφράζονται με έναν διαφορετικό τρόπο που ελαχιστοποιούν την ένταση, αφού ξεσπούν στο πληκτρολόγιο και διαβαθμίζονται σε ένταση από πεζά σε ΚΕΦΑΛΑΊΑ ή έντονα γράμματα..
ΥΓ: Αντώνη ελπίζω να βρεθεί σπίτι στα ερτζιανά, αφού τότε με τον Atlantis ακούγαμε στην σχολική τάξη, σήμερα που οι εποχές άλλαξαν και μεγαλώσαμε, ακούγαμε Freedom στο αυτοκίνητο...
