Ένιωσα και νιώθω αμήχανα και άσχημα, διαβάζοντας τον drseeng στο κείμενό του για την αποχή αλλά και στο κείμενο στο οποίο ο ίδιος παραπέμπει της e-diva, την οποία δεν ήξερα..
Πριν από όλα να ξεκαθαρίσω κάτι, που ίσως λίγη σημασία έχει για την κουβέντα, αλλά και για εμένα τον ίδιο, τελικά.. Ο λόγος που ένιωσα αμήχανα με αυτά τα κείμενα είναι προφανής, αφού και εγώ ήμουν ένας από τους πολλούς που δεν πήγα να ψηφίσω για προσωπικούς, κυρίως, λόγους σε συνδυασμό με την απόσταση από τον τόπο μου...
Όταν λοιπόν σήμερα, έχοντας διαβάσει τα κείμενα των παιδιών, είδα πρώτη φορά μετά τις εκλογές πολιτική κουβέντα στην εκπομπή Έρευνα, με τους δύο, πλέον, υποψήφιους δημάρχους Αθηναίων, έπιασα τον εαυτό μου να αντιδρά και να κρίνει αυτά που έλεγαν ο καθένας ξεχωριστά... Ώσπου κάτι μέσα μου άκουσα να φωνάζει και να με συγκρατεί στο να συνεχίσω την κριτική αυτή.. Αυτό ήταν η αυτοκριτική μου που μου υπενθύμιζε ότι δεν μπορώ να τους κρίνω ή ακόμα χειρότερα να τους επικρίνω, αφενός ότι και να πήγαινα να ψήφιζα δεν θα μπορούσα να τους μαυρίσω αφού εκλέγω αυτοδιοικητικούς "άρχοντες" στη μεγαλόνησο αφετέρου και σημαντικότερο ότι δεν συμμετείχα στην εκλογική διαδικασία..
Πραγματικά αισθάνθηκα άσχημα όταν η φωνή της αυτοκριτικής μου με κέρδισε κατά κράτος αφού ένιωσα ότι είχα φιμωθεί και ότι δεν υπήρχε τρόπος να με ακούσει κάποιος όταν ήδη είχα χάσει την ευκαιρία που μου είχε δοθεί στο να ακουστώ...
Τότε κατάλαβα (κυρίως ένιωσα) ότι εσύ όπως και εγώ δεν έχουμε κανέναν άλλο τρόπο ή μέσο να πούμε την γνώμη μας, πέρα από αυτό το τόσο άψυχο φακελάκι και το ακόμα περισσότερο άψυχο διαφανές κουτί, που ονομάζεται κάλπη, για να εκφράσουμε είτε την δυσαρέσκεια μας είτε να διορθώσουμε το λάθος μας προ τετραετίας είτε ακόμα καλύτερα (αν γινόταν) να επιβραβεύσουμε για το έργο του έναν άνθρωπο, μια πολιτική, η οποία μας ωφέλησε συνολικά (τι όμορφα που θα ήταν αν καταφέρναμε να βρούμε έναν τέτοιο άνθρωπο)..
Προφανώς όλοι μας θα μπορούμε αύριο και κάθε μέρα να να κρίνουμε και να επικρίνουμε αυτούς που καθορίζουν εν μέρη τις τύχες μας, αλλά πραγματικά αν προσωπικά ξέρω ότι είσαι ένας από αυτούς που δεν πήγαν να καταθέσουν άποψη εκεί που έπρεπε και όχι σε ένα blog ή σε μια παρέα ή σε μια κάμερα που τυχαίνει να βρεθεί στο δρόμο σου, τότε θα σου δώσω από λίγη έως καθόλου σημασία... Το ίδιο φυσικά αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνει κάποιος και με εμένα, έστω και αν έχω λόγους για το ότι δεν πήγα, οι οποίοι ίσως θα μπορούσαν να καμφθούν, τελικά..
